poetry

Nu

~ anneyaug ~ 2 reacties

Ze komt aanfietsen over de gracht,
Bepakt met alles voor de toekomst wacht
Ze beneden bij de deur tot ik opendoe.
Als ze de trap op loopt en mijn kamer binnengaat
weet ik dat het te laat is, maar ik merk te laat dat het mis
is en leg nog een keer mijn hand op haar rug.
Ze kijkt niet in mijn ogen, ze neemt niks aan
Van wat ik te bieden heb en binnen het kwartier kan ze weer gaan
en zie ik haar bepakt maar met minder last verdwijnen.
Ze is en was nooit de mijne en na drie dagen pijn gaat de zon
Alweer schijnen door het glas aan de gracht. Het verzacht
Alle gedachten en die dag voel ik mij voor het eerst weer zoals altijd.
Bevrijd van liefdeloze liefde en eindeloze verwachtingen kan ik eindelijk
Door alle hoop en toekomst het heden weer zien.

-A.A.
August Poetry 2017

Overdag.

~ anneyaug ~ 1 reactie

Vandaag geef ik alles
Elk probleem los ik op met
Meer dan een beetje
Ik lach en schud handen
Laat de vijand onverhuld
Mijn tanden zien

Het huis dat ik bescherm
De vrienden voor wie ik vecht
Met mijn blote handen
Het voelt als teveel liefde
Maar ik hou mijn rug recht en
Deel uit tot ik zeg
Doeg tot morgen, volgende week,
Fijn weekend, heb het fijn

’S avonds ben ik nergens maar
Overdag is van mij

– A.A.
August Poetry 2017

Nieuw(s)

~ anneyaug ~ Een reactie plaatsen

Ik volgde het nieuws een week lang, las
De krant en zocht naar patronen
Kogelgaten in het behang
Verlammende koorts
Ik niet degene die
Hoorbaar loopt te ijlen

Rechts links rechts
Links rechts links
Het marcheren van soldaten
Op naar het front, al die tijd verlaten
Net te laat de strijdlust laten ontwaken
Man en kinderen achterlatend

Ineens zie ik het
Een wolf op de muur
Gevangen in grote witte stippen
In gedachten trek ik een rode lijn
De punten verbinden in de juiste volgorde

Protesteren, marcheren, nieuwe inzichten
Tegen onrust, tegen onwaarheid
Tegen de onredelijkheid, de selectieve waarneming
Het zwarte gat dat blind toekijkt
Terwijl alle normaliteit bezweikt
Verdoofd in de snelkookpan

Links en rechts gescheiden
Wederzijds ongeloof

Die nacht droom ik
Dat de wolf loskomt uit
De muur van mijn kamer
Door het raam naar buiten springt
Een sprintje trekt en op de brug
Blijft zitten huilen naar de maan

  • A.A.
    August Poetry 2017 

Woorden Wegen

~ anneyaug ~ Een reactie plaatsen
Uit ideologie

Ontstaan duizend idealen
Ideale waarden
Je kan alleen maar falen
Als je daar niet aan kunt voldoen

In de praktijk blijken
Idealen te verbleken
In het zicht van klinkende munten
Het geweld van de alledaagse waan
Een snel verhaal, een nieuw verhaal

De echte optimist, de activist
Minder gevoelig voor poen
Laat zich door wanen niet tegenhouden
Een visioen, een visoen van idealen
Daar moet je als journalist iets mee doen

De praktijk blijkt de weegschaal
Tussen willen en kunnen
De ene kant zouden en de andere kant zullen
Van gaan maar niet wegkunnen
Staan voor je ideaal in de alledaagse waan

Ook een journalist heeft idealen
Maar blaffende honden bijten niet
Tenzij het waakhonden zijn
Die moet je niet wakker maken

– A.A.
August Poetry 2017
(Geschreven september 2016)

Net als in de film

~ anneyaug ~ Een reactie plaatsen

BIOSCOOP

Goedemiddag
Het is zaal 8, bent u hier bekend?
Fijne voorstelling
De zaal ruikt naar oude mensen 
En verschraalde popcorn 

Violen klinken als de film begint

TITELSONG

Ik ben te laat en zie haar in gedachten
Wachtend op mijn komst
Maar als ik arriveer staat zij er niet en ik twijfel
Ineens aan alles maar vooral aan of we wel hier hebben afgesproken
Onrustig loop ik heen en weer
Zet alles op een rijtje, zij zou het kunnen zijn
Maar bij het zoeken naar haar is het daar dat ik haar gezicht mis in de menigte

RECLAME

Het blok met reclames vooraf ervaar ik vaak als straf voor het kopen van een kaartje voor een goed verhaal
De popcorn hoort eigenlijk al bijna op te zijn
Als de film nog moet beginnen

(NA DE) PAUZE

Pas wanneer blonde krullen, “rare haren” de hoek om komen lopen kan ik 
Opgelucht ademhalen, daar is ze dan
Ik kus de lippen die ik ken maar nog lang niet vertrouwd ben
En dan weet ik was het is
Ik heb haar kus gemist
Het gevoel van even samen

AFTITELING

Langzaam verlaat alles en iedereen 
De zaal, altijd een paar die nog even blijven 
Wachten totdat het laatste woord over het scherm rolt 
En altijd een medewerker die je de zaal uit staart 
Controleert of je je popcorn wel hebt opgegeten

BUITEN

Die middag bidden we hel en verdoemis weg 
Drinken enkel met alles is liefde en zeg nou zelf
Heb je ooit zoiets moois gezien?
Daar zouden ze een boek over moeten schrijven
Die tot in het eind der tijden mag beklijven 
Amen amen amen 
God, wat is ze lief

‘Ik ben altijd bang geweest om 
Het complete verhaal te vertellen’

– A.A.
August Poetry 2016

Veel is zij

~ anneyaug ~ 1 reactie

Haar toelaten
In mijn hart?
Ja, ik geef toe,
Daar zit ze al of
In ieder geval een beetje,
Maak mij zorgen over haar
Gezondheid en ongerust als zij
Een belangrijke bespreking heeft.
Dat leken mij toch de eerste tekenen
Van dat ik heus wel heel erg om haar geef.
Iemand in je leven hebben en daarvan genieten
Is toch anders dan liefhebben en daar gaat het mis.

Zij is
Alles en veel en..
Ik snap het maar een beetje.

Bang om alles kwijt te raken of haar
Toe te laten, of te verliezen later en liefde
Toelaten want in al die jaren hebben zich
Al heel wat littekens aan mijn hart gehecht.

Wat nou als ik had gezegd:
Ik heb je lief.

– A.A.
August Poetry 2016

Ook in de nacht

~ anneyaug ~ Een reactie plaatsen

Dit is wat ik heb
Het lijkt misschien niet veel
En alles wat ik heb
Is alles wat ik deel

Het is misschien niet veel
Maar het is alles waar ik van hou
‘Luister naar je hart en blijf dat trouw’

Ik wil liever stuk gaan
Dan niet geven
Ik wil heel veel liefhebben
Als het moet breken
Als ik op het eind
Maar sterker ben
En daadwerkelijk kan zeggen
Dat ik mijzelf ken
Dat ik heb kunnen houden
Van alles wat ik dacht
Lief te kunnen hebben en
Wilde kussen in de nacht

Hier is mijn huis
Ik wil het dolgraag met je delen

– A.A.
August Poetry 2016

Nooit meer dezelfde

~ anneyaug ~ Een reactie plaatsen

Ik wist dat mooie woorden 
Te vaak uit haar mond rolden 
En zij zonder blikken of blozen 
Mij al die leugens kon verkopen
Te is altijd teveel

Je bent niet alleen blind in de liefde
Blind en doof, want je wilt het niet horen
Wilt niet horen dat je hebt verloren 
En dat al je liefde wordt weggegooid

Ik wist dat zij sprak 
En ondertussen een dubbele agenda had 
Dat zij stront nog om kon praten
In een Michelingerecht 
Maar dat zij van mijn hart 
Ook zomaar gehakt heeft kunnen maken 
Valt met geen woorden goed te praten 
Met elke nieuwe zin, nieuwe gaten 
Die zij in mijn ziel heeft achtergelaten

Ik wilde geloven in haar
En haar liefde voor altijd

De weg naar mijn hart is 
Nooit meer hetzelfde 
Nooit meer dezelfde 
Als dat ik ooit was
Als dat het ooit was

Dat het ooit was

– A.A.
August Poetry 2015